เหม่อมองไปจนสุดปลายฟ้า สู่เส้นทางที่ยังสับสน ชีวิตคน เวียนวกวน หนีไม่พ้นต้องทนสู้ แต่ละคนมุ่งสู่จุดหมาย เพื่อจะไปให้ได้ดังหวัง บ้างล้มลง ลงข้างทาง พลังแห้งเหือดหายไป

วันพุธที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2553









เมื่อวันนี้ ของวันวาน ยังหวานซึ้ง
อีกครั้งหนึ่ง ของพรุ่งนี้ จะมีไหม
หวังรองรับ ความฉ่ำหวาน แห่งธารใจ
ที่รินไหล รดอีกหน กมลเรา
                                               
                                ทนอีกครั้ง หวังอีกหน่อย คอยพรุ่งนี้
                             เผื่อจะมี หวานเก่าก่อน ช่วยผ่อนเหงา
                             สู้เก็บใจ ประสานใจ ไว้นานเนาว์
                            คอยรับเขา ซับรอยหวาน เช่น..วานนี้


                          บทกลอนดี ๆ ที่โดนใจ โดย  บูรณะ  พิงคะราช





  

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น